Αν ανατρέξουμε λίγες δεκαετίες πίσω στο χρόνο, η θεραπεία ενός χρόνιου ψυχιατρικού ασθενή με έντονα δυσλειτουργικό παραλήρημα θρησκευτικού περιεχομένου, συχνές υποτροπές, αυτοκτονικό ιδεασμό και απουσία εναισθησίας – άρα και συχνές διακοπές στη λήψη φαρμακευτικής αγωγής – μέσα στην κοινότητα και με τη βοήθεια αυτής, θα φάνταζε σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Πόσο μάλλον αν μας πληροφορούσαν ότι πρόκειται για κάτοικο μιας απομονωμένης περιοχής όπου δεν υπάρχει ψυχιατρικό νοσοκομείο ούτε και φυσική παρουσία ψυχιάτρου. Σήμερα, η χρήση της τηλεψυχιατρικής τεχνολογίας και οι συστηματικές προσεγγίσεις αγωγής της κοινότητας μας επιτρέπουν όχι μόνο να υλοποιούμε τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας αλλά και να μιλάμε για evidence-based θεραπευτικές προσεγγίσεις «δύσκολων ψυχιατρικών ασθενών» στον τόπο διαμονής τους.
Αναμφισβήτητα, η μεταστροφή αυτή των στάσεων και εν συνεχεία των προσεγγίσεων δεν συντελείται από τη μια στιγμή στην άλλη. Κάθε άλλο, απαιτεί μια συνεχή διαδικασία ευαισθητοποίησης και συνδιαλλαγής των επαγγελματιών ψυχικής υγείας με την ευρύτερη κοινότητα και με τους εκάστοτε φορείς κάθε τύπου εξουσίας ·γιατρούς, εισαγγελείς, αστυνομικούς, λιμενικούς, ιερείς, καθηγήτες.
Η σχέση του προσωπικού μιας Κινητής Μονάδας με τα μέλη που απαρτίζουν το κοινωνικό σύστημα οργάνωσης που ονομάζεται κοινότητα περνά από πολλά στάδια για να καταλήξει στη συνεργατική θεραπεία των πασχόντων μελών. Χρειάζεται διαρκής ενημέρωση, υποστήριξη στις εκάστοτε ανάγκες που μπορεί να προκύψουν (π.χ. επείγοντα περιστατικά στους χώρους των σχολείων ή των αγροτικών ιατρείων), παραδειγματική στάση απέναντι στους αποκλεισμένους, ανθεκτικότητα στις αντιξόοτητες και στις ματαιώσεις, ανάδειξη των πολλαπλασιαστικών οφελών, μεταλαμπάδευση συλλογικού πνεύματος. Σε όλη τη διαδικασία υπεισέρχεται ένα πλήθος παραγόντων που μπορεί να την αναχαιτίσουν. Χαρακτηριστικά μπορούμε να αναφέρουμε την απουσία υποστηρικτικού δικτύου που καθίστα ιδιαίτερα δύσκολη την αντιμετώπιση ενός ψυχιατρικού περιστατικού. Ωστόσο, τα αντικειμενικά οφέλη που προκύπτουν με την αποφυγή της ακούσιας νοσηλείας αποκτούν ένα χαρακτήρα ανατροφοδότησης που ενισχύουν τα κίνητρα για συνέχιση της προσπάθειας εύρεσης λύσεων εναλλακτικών της ακούσιας νοσηλείας.
Ο πρωταγωνιστής του σεναρίου που αναφέρουμε στην αρχή του κειμένου είναι υπαρκτό πρόσωπο. Έπειτα από πολλές και πολύμηνες ακούσιες νοσηλείες μπαίνει για άλλη μία φορά σε υποτροπή. Αυτή τη φορά όμως, δεν μεταφέρεται ως κρατούμενος στην Αθήνα αλλά νοσηλεύται εδώ και μία εβδομάδα στο Κέντρο Υγείας Νάξου όπου λαμβάνει τη φροντίδα των γιατρών, του νοσηλευτικού προσωπικού και του επιστημονικού προσωπικού της Μονάδας Ψυχικής Υγείας. Η συνεχής βελτίωση της κατάστασης του τις τελευταίες ημέρες θα αποτελέσει ακόμα ένα έρεισμα προς την κατεύθυνση της παροχής ποιοτικών κοινοτικών υπηρεσίων.
Άλλωστε, αποστιγματισμός και κοινοτική ψυχιατρική αλληλεπιδρούν δυναμικά. Η άρση του στίγματος της ψυχικής ασθένειας αποτελεί προαπαιτούμενο για την θεραπεία στην κοινότητα και η θεραπεία στην κοινότητα οδηγεί ολοένα και περισσότερο στην άρση του στίγματος.
Filed under: ΝΕΑ,Νοσηλεία,Σχιζοφρένεια και άλλες ψυχωσικές διαταραχές | Tagged: τηλεψυχιατρική,Ακούσια νοσηλεία,νέα | Leave a comment »